Am Rhei'

Ihr liewe Kinner, heit werds fei' -
Heit geh'mer spiele an de Rhei' !
Unn was e jedes trage kann,
Die Schipp, de Eemer unn die Pann,
Des nemmer mit un dhun minand
Gehörig wuhle draus im Sand.
Na, henner alles? Nix wie naus -
In fimf Minute simmer draus !

Jetz spielen schee im Sand unn Dreck
Unn bleiwen nor vum Wasser wegg !
Dann, wer do nei'fallt, muß versaufe
Unn kann sei' Lebdag nimmi schnaufe.

Do gucken mol, die Kisselstee -
Was glitzern die so hell unn schee !
Ja, backt en Kuche for die Mamme -
Gell, treten awwer dann nix z'amme!

Do iwwe isch e Badanstalt -
Isch dann des Wasser nit so kalt ?
Do hupfen grad zwee Buwe nei' -
Ja, so was muß jo herrlich sei' !

Unn dort des Haus mit sellem Fahne,
Dort schafft en riesegroßer Krahne.
Er rasselt ruff und rasselt runner,
Holt Sache raus unn schmeißt se nunner.

Was henn die Männer dort for Stange ?
Aha, die wolle Fischle fange !
Am Schnierle zoppt's e bissel fescht -
Do zieht er raus unn hot en Hecht.

Jetz gucken mol den Dampfer dort -
Huijeh - was saust der dapper fort !
Unn Welle schmeißt er hinne naus -
Die sinn so groß als wie e Haus.
Drei Schornschte hot er owwe druff -
Do heert sich awwer alles uff !
Jetz macht er aa noch tuterutuh -
Do fallen eem die Ohre zu !

Vier Rudrer fahren hinne her -
Na, so e Bootel hot's doch schwer !
Ich meen die Leit, wu do drin sitze,
Die dheten doch e bissel schwitze,
Die schlenkern jo mit Aerm unn Bee,
Doch wammer zuguckt, isch es schee !

Jetz dhu'mer noch dem Dampfer winke,
Dann geh'mer heem zum Kaffetrinke !


Gedicht und Bilder aus Ludwig Hartmann -
Kinnersprich vum Ludewig
1920 - Verlag E. Weinhold
 

zurück