's Bobbelche

 
Do guck emol des Bobbelche,
Des trinkt so schee sei' Schoppelche,
Die Mamme awwer guckt unn guckt,
Daß's sich debei aa nit verschluckt.

Jetz isch es fertig - ei - unn lacht !
Nee, des isch doch e wahri Pracht !
Mei' liewer, sießer, guter Tropp,
Du hoscht jo Perlcher uff'm Kopp !

War des dann so e Herzensluscht,
Daß d' jetzert aa noch schwitze muscht ?!
Unn guck emol, wie's Mäulche schleckt -
Ei freilich, des hot fei' geschmeckt !

Was machschte dann for e Gestrampel -
Kumm her, du kleener Hannebambel,
Du mit deim liewe, gute Gschicht !
So lang de noch im Scheeßel bischt,

Do haw ich dich, do bischste mei -
Ach, könnt's nor immer doch so sei' !
Dann, dhuschte wachse unn werscht groß,
Dann brauchscht mich nimmi unn sauscht los !

Dann isch dei' Mamme ganz allee,
Dann denkt se dra, wie lieb unn schee -
O großer Gott, wie wunnerbar
Doch selli Zeit im Scheeßel war !
 

Gedicht und Bilder aus Ludwig Hartmann -
Kinnersprich vum Ludewig
1920 - Verlag E. Weinhold
 

zurück