Die babylonisch Sprochverwerrung

Ich han so vor e Dager acht
Emol uf Heddelberg gemacht;
Was war doch do e Mordsverkehr,
E Laafe, Renne, hin un her!
Aus alle Herre Länner ware
Die Fremde do in ganze Schare.
Schinese, Neger, Mexikaner,
Ale eener wieschter wie de anner;
Dann Russe, Tscheche un Pollake
Mit dicke Kepp un breete Backe,
Die han e Sproch dohergebabbelt,
Daß mir noch heit mei Schädel rappelt.

Do is halt doch die Pälzer Sproch
Die allerscheenst un deitlichst noch,
Dann mer versteht se gar so gut,
Wann jemand mit em babble dut;
Des Englisch awer un Franzeesisch,
Das macht ehm jo de Kopp ganz deesig
Un besser wär's uf jede Fall,
Wann a die annre Velker all,
Die Derke, Russe, Däne, Schwede,
Scheen hibsch uf pälzisch babble däte.

Im allerält'schte Alterdum,
Ums Johr dreitausend so erum,
Do han die Völkerstämm noch all
Sich als uf pälzisch unnerhall:
In Schile un in Paleschtina,
In Indie, Spanie un in Schina,
Do hat mer sunscht vun nix gewißt,
Als daß mer pälzisch babble mißt.

Ach Gott! Die Zeite sin erum!
Was ware a die Leit so dumm
Un han em liewe Gott zum Hohn
Den Torm gebaut in Babylon,
For um ins Himmelreich zu gucke?!
Die Leit, die ware scheint's meschugge!
Dann alle Mensche uf de Erd
Han mitgeholf, daß ebbes werd:
Beamte, Schuster, Metzger, Baure
Han all minanner helfe maure,
Han Steen gesetzt und Speis getra'
Gerischte uf- un abgeschla',
Han Sand gefahr un nivelliert
Un Steen gehau un Kalk gerihrt,
For daß in meeglischt korzer Zeit
De Torm bis an de Himmel stei't.
Das war e Laafe, Renne, Schiewe,
E Stoße, Wuss'le, hiwwe, driwwe,
E Johle, Springe un e Hascht,
Wie manchmol uf em Worschtmark fascht.

So is de Torm ganz schnell un stracks
Bis an de Himmel schier gewachs',
Un nor e ganz kleen Stick fehlt bloß,
Do wär er owe angestoß,
Un morje, wann se fleißig sin,
Wachst er ins Himmelreich enin.

 

Do owe awer in sei'm Himmel
Do sieht de Herrgott des Gewimmel
Un denkt so bei sich: "Nee, die Leit,
Die sin halt als noch nit gescheit,
Noch nit emol die Sindflut hat
Bei dene Lumpe was gebatt,
Na, warten nor! Ich lehr eich Mores,
Eich frechem Menschenlumpechores!!"

Un wie die Leit in aller Frih
Aus ihre Better sin gestie'
Un sin glei an die Arwet gang
Un han 'es Schaffe angefang -
Uf eemol! - Ja, was is dann das?!
Soll das jetz Ernscht sin oder Spaß?!
Do babble jo die Leit minanner
E jeder annerscht wie de anner:
Der een redt russisch, der chinesisch,
Der do indianisch, der franzeesisch,
Der babbelt griechisch, seller dänisch,
Der do ladeinisch, der rumänisch,
Der do, der babbelt wie e Zwockel
un der kräht preißisch wie e Gockel;
Na, korz un gut! Kee eener Mann
hat meh de annere verstann.

E Meeschter sa't zu sei'm Gesell:
"Komm her, du Faulpelz, awer schnell,
Un stell die Läder in die Heh!"
Doch der sa't:"He, comment monsiuer?"
E anner sat: "Philp, komm mol her!"
"Ei du not önderständ ju, Sör"
E Maurer sa't zum Speisbub: "Schorsch,
Bring doch de Speis, du fauler Borsch!"
Doch ganz verwunnert sa't de anner:
"Ti bulei" sa't er, "file aner?"
"Do lang' mer doch de Kiwwel her!"
"Non comprehendo te" sa't der.

Ehr liewe Leit! Do war's vorbei
Mit dere Himmelsguckerei,
Dann wann die Leit sich nit verstehn,
Do kann kee Arwet vorwärts gehn.
Drum is de Riesetorm a ball
Kaput gang un in Staab verfall.

Die Sprochverwerrung awer hat
E große Nochdeel, ewig schad!
Grad nor meer Pälzer schwätze noch
Die uralt Mensche-Ursprungs-Schproch
Un all die annre fremde Leit,
Die babbele seit seller Zeit
Ehr Schproche, wo kee Mensch versteht,
Die arme Kerl, die dumer leed,
Die misse sich ehr Maul verstauche
An Schproche, wo kee Panning dauge.

Un heit, no so viel dausend Johr,
Is immer noch kee Mensch gebor.
Wo in de Himmel wär gestie'
Un ich meen als, des gebt's a nie;
Es mißt grad sin, de Zeppelin
Macht ame scheene Da' enin.


Gedicht und Bilder aus "Die pälzisch Weltgeschicht" von Paul Münch
Kaiserslautern 1925 Verlag Links-Crusius
 

zurück